مــی‌روم امـا بـدان یــک سـنگ هـم خواهـد شکــست
آنچــنان که تــار و پود قلــب مـن از هم گســست
مــی روم با زخــم هایی مانـده از یــک سـال ســرد
آن هــمه برفــی که آمــد آشیــانم را شــکست
مــی روم امــا نگویــی بی وفــا بـود و نــماند
از هجــوم سایــه ها دیــگر نگاهــم خســته اســت
راستــی: یادت بمــاند از گنــاه چشــم تــو
تــاول غربــت به روی باغ احســاسم نشــست
طــرح ویران کــردنم امــا عجــیب و ســاده بــود
روی جلــد خاطــراتم دســت طوفــان نقــش بســت
No comments:
Post a Comment